Het was een verrassing dat Marcel het gereedschap en de ‘schafttafel’ met stoelen dit keer in de wadi onder de notenbomen had klaargezet. Een uitstekende plek om te starten met het zuchtje wind dat deze middag door de Ab Harrewijnstraat en aanpalende percelen trok.
De klussen zijn dit keer goed te overzien en zo verdeeld: het wieden van het onkruid in de moestuin, het snoeien van de heggen, het maaien van de wadi en silogroen, het verwijderen van het riet voor het reclamebord van De Hoge Weide, het afvoeren van het organisch afval achter de pizza-oven en het snoeien van de liguster.
Lariekoek
Ondertussen wordt met de pomp het silogroen besproeid. Is dat wel verantwoord om overdag het schaarse water te versproeien? Het water verdampt dan toch direct? Ik vraag het onze nieuwbakken tuincoach Jos. ‘Wat een lariekoek en desinformatie van de huis-tuin-keuken bladen die elkaar allemaal na-praten! Per dag verdampt er een halve centimeter vocht en dat beetje heeft daar geen invloed op.’
Helder antwoord van onze coach, dus dit kan per direct naar het land van de fabels verwezen worden.
Park Ab Harrewijn
Aan de pauzetafel deelt Jos zijn onbegrensde groene ambitie. Als tuincoach heeft hij contact met een soortgenoot uit Voordorp, die zich met zijn vergroende buurt als ‘zusterpark’ heeft aangesloten bij Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug.
Dat willen wij ook! Of het door de hittegolf komt, een latente zonnesteek, een iets te koud ijsblokje uit het glas van de Hoge Weide, de met marshmallows gevulde koek van Marleen of de geur van de seringen, we fantaseren er vrolijk op los over de wolf die langs komt, de schapen die het gras kort gaan houden, de picknick tafels onder de notenbomen en de rotstuin als kleine pyramide en glooiing. Ook over de naam zijn we het gauw eens: ‘Park Ab Harrewijn’.
En Jos kan er – gezeten in een fauteuil in de vorm van een gekantelde kruiwagen – iedere voorbijganger als tuincoach met raad en daad terzijde staan.
Groene commercie
Door de enorme groeikracht van de rietkraag aan de oever van de Groenedijk wordt het gazon en het terras van De Hoge Weide al een tijdje aan het oog van de voorbijgaande fietser en wandelaar onttrokken. Het reclamebord is daarmee door ‘t groen tot desinvestering gedegradeerd. Ook in ons buurtje moet de natuur dus weer tijdelijk wijken voor de commercie, hoewel dat nog heel wat zweetdruppels vergt.
Bij het sluiten van de dag is nog niet duidelijk of er substantieel meer gasten onder de parasols zijn neergestreken?
Verschraald
Dit keer stoppen we op tijd. Dat komt allereerst doordat Michiel op vakantie is, Gerdi dit keer geen soep kan aanbieden en sommigen snel wegmoeten, om nog net op tijd de laatste ronde optredens van
Gluren bij de buren te halen waar partner, zoon of dochter de schone kunst van de muziek ten gehoren zal brengen in band of koor.
Wat rest zijn 20 (!) bakken met kersvers groen. Wat een verschraling van de vruchtbare grond van ‘t Sticht. Leve de inheemsen!
René
